ერთი ავსტრიელი საბაჟო მოხელის ვაჟს, თავი დიდ მხატვრად წარმოედგინა, ვენის სამხატვრო აკადემიაში რომ ვერ მოხვდა, ერთხანს ავსტრალიაში დარჩა, შემდეგ კი მიუნხენში გადასახ ლდა დროდადრო მღებავად მუშაობდა. მას არაფერი ებადა, ბოღმით საცსე გულით უცქერდა კაცობრიობას. მას გულში სულ უფრო და უფრო ეზრდებოდა თავისი რასის ერთგულება და მისტიური თაყვანისცემა. დიახ, ის გერმანიის ზღვარს გადასული თაყვანისმცემელი იყო. ეს იმ კაცის თავდაპირველი ხვედრია, რომელიც ადოლფ ჰიტლერის სახელით არის ცნობილი. 1918 წლის ოქტომბერში პირველი მსოფლიო ომის დასასრულს, ერთი გერმანელი კაპრალი გაზით მოიწამლა და მხედველობა დაკარგა. სანამ იგი ჰოსპიტალში იწვა , გერმანიამ მარცხი იწვნია . მოგვიანებით კაპრალს მხედველობაც დაუბრუნდა და სავააადმყოფოდანაც გამოწერეს. მას მისი ქვეყანა, საშინელ დღეში დახვდა, მან გერმანიის დახამრების მიზმით სამხედრო სამსახურში დარჩენა ამჯობინა, მან პოლიტიკური განათლებაც მიიღო. ეს კაპრალი ადოლფ ჰიტლერი გახლდათ , კაცობრიობაზე დაბოღმილი ბიჟი , რომელმაც იარაღს ხელი მოკიდა და ომში წავიდა. 1920 წლის თებერვალში, მიუნხენში გაიმართა გერმანიის მუშათა პარტიის მასობრივი მიტინგი, სადაც სადავეები ხელთ ეპყრა ადოლფ ჰიტლერს, რომელმაც 25 პუნქტად ჩამოაყალიბა, პარტიის პროგრამა. ეს დიდი დიქტატორის პირველი ნაბიჯები იყო პოლიტიკაში. შემდეგ დაიწყო ჰიტლერის აღმავლობა, აპრილში ის მთელ დროს პარტიის გაფართოებას ახმარდა, სულ რაღაც ნახევარი წლის შემდეგ კი ლიდერები გააძევა,. ნაცისტურმა პარტიამ შეისყიდა გაზეთი და თავის ორგანოდ აქცია. ნაცისტური პარტიის თEზისი მარტივია: ქვეყანა ან რასა, რომელიც ხელს იღებს ყოველგვარ ბრძოლაზე, განწირულია სიკვდილისთვის. ჰიტლერს განსაკუთრებით ძულდა კომუნისტები და ებრაელები. კომუნისტებმა უმალ შეიცნეს მოსისხლე მტერი. ჰიტლერი ებრაელებისადმი სიზულვილს ასე ხსნიდა: ებრაული რასა რაკი ყველგან აქვს ფეხი მოკიდებული, უცილობლად პაციფისტებად და ინტერნაციონალისტებად წარმოგვიდგება. პაციფიზმი კი დიდი ცოდვაა რადგან არსებობისთვის ბრძოლაზე ხელის აღებას გულისხმობს.
